شناسایی چین و چروک فضا از روی شکل کهکشان‌ها...

مکان نیوز - به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، ستاره‌شناسان راه جدیدی را برای تشخیص یکی از قدیمی‌ترین ویژگی‌های جهان ما پیدا کرده‌اند.

نوسانات صوتی باریون(BAO)، چین و چروک‌های ظریفی هستند که در طول ۳۸۰ هزار سال اول آغاز عمر کیهان در ماده کیهانی جریان داشته‌اند. امروزه، آنها سوژه‌های محبوبی در علوم فضایی هستند، زیرا یکی از معدود نشانه‌های انفجار بزرگ(مه‌بانگ-Big Bang) هستند که هنوز قابل ردیابی است و مهم‌تر از همه اینکه ستاره‌شناسان می‌توانند از حضور BAO برای اندازه‌گیری فواصل کیهانی و همچنین سرعت انبساط جهان استفاده کنند.

در حالی که اخترشناسان از لحاظ تاریخی بر روی خوشه‌های کهکشانی برای مشاهده این امواج کیهانی متمرکز شده‌اند، یک مطالعه جدید با هدف شناسایی برخی از امواج نادیده گرفته شده با نگاه کردن به شکل‌ها و جهت‌گیری کهکشان‌ها به جای خوشه‌ها به عنوان یک کل انجام شده است.

پژوهشگران این مطالعه می‌گویند، این ویژگی‌ها می‌توانند یک «کاوشگر کیهان‌شناسی امیدوارکننده» ارائه دهند، در حالی که تاکنون نادیده گرفته شده‌اند.

این تیم برای پر کردن این شکاف با مطالعه میزان گستردگی و کشش آن کهکشان‌ها، به موارد عجیب و غریبی در جهت‌گیری حدود یک میلیون کهکشان پرداخت. این کار به نوبه خود نشان داد که این تعداد کهکشان‌های نزدیک به یکدیگر کشش گرانشی وارد می‌کنند.

سپس پژوهشگران بر روی کهکشان‌هایی که به شدت کشیده نشده بودند، تمرکز کردند که به‌ عنوان موارد عجیب در پایگاه داده برجسته شدند.

آنتونیو کوئستا، اخترفیزیکدان دانشگاه کوردوبا در اسپانیا و یکی از نویسندگان این مطالعه جدید، می‌گوید: مساله در آن نقاطی است که کهکشان‌ها در جهتی که باید داشته باشند، قرار ندارند، جایی که آمار به ما می‌گوید که نوسانات صوتی باریون قرار دارند، زیرا این امواج به عنوان نقاط جاذبه گرانشی نیز عمل می‌کنند.

بر اساس این مطالعه، از آنجایی که روش جدید تشخیص BAO کاملاً مستقل است، به پژوهشگران در اندازه‌گیری مکان کهکشان‌ها در جهان و فواصل آنها با دقت بیشتری کمک می‌کند.

فعالیت آزمایشی تلسکوپ نقشه‌برداری جدید چین آغاز شد

مکان نیوز - به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از وبگاه شبکه سی جی تی ان (CGTN)،  تلسکوپ نقشه‌برداری میدان وسیع چین (WFST)، بزرگ‌ترین مرکز نقشه‌برداری حوزه زمانی در نیم کره شمالی، فرآیند نقشه برداری مهندسی و مشاهده آزمایشی خود را آغاز کرده است.

این تلسکوپ که دارای یک آینه ۲.۵ متری و یک دوربین فوکوس اولیه با میدان دید زیاد است، در اواسط ماه سپتامبر به طور رسمی به بهره‌برداری می‌رسد. هدف آن، کشف و نظارت بر رویداد‌های نجومی پویا و انجام تحقیقات نجومی در حوزه زمان است.

تلسکوپ نقشه‌برداری میدان وسیع چین در پایگاه رصد نجومی در شمال غربی استان چینگ‌های واقع شده و از ژوئیه ۲۰۱۹ در دست ساخت است.

محققان پس از عملیاتی شدن، قادر به تشخیص سیگنال‌های آسمانی بسیار ضعیف و دور، از جمله کهکشان‌های فراتر از کهکشان راه شیری و خوشه‌های کهکشانی هستند.

پایگاه لنگهو با ارتفاع متوسط حدود ۴ هزار متر به دلیل شرایط خاص از جمله پوشش گیاهی، بارش و آلودگی نوری کم‌تر به یکی از بهترین سایت‌های رصدخانه در قاره اوراسیا تبدیل شده است.

این پایگاه از زمان ساخت، ۱۲ پروژه تلسکوپ را با سرمایه‌گذاری ۲.۷ میلیارد یوان در خود جای داده است. پایگاه لنگهو پس از تکمیل، بزرگ‌ترین پایگاه رصد نجومی در آسیا خواهد بود.

چگونگی ایجاد بارش‌های شهابی/ معرفی ۱۲ بارش مهم و قابل رویت

مکان نیوز - به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، در بسیاری از افسانه‌ها از شهاب باران‌ها و سقوط شهاب سنگ‌ها روی زمین، به عنوان خشم خدایان بر مردم یاد می‌شد. شهاب باران‌ یا همان بارش های شهابی در بیشتر موارد در آسمان فقط به صورت عبور شهاب سنگ‌ها و سوختنشان در جو دیده می‌شوند و در افسانه‌ها این عبور را به منزله جنگ میان خدایان و یا سربازان آن‌ها می‌دانستند.

همچنین بارش  های شهابی را به صورت پرتاب گوی‌های آتشین به هم می‌پنداشتند و شهاب سنگ‌هایی که از آسمان در نتیجه سوختن می‌افتادند را به منزله خون سوخته و جامد خدایان و قدیسان می خواندند. البته که در این میان از این سنگ‌ها، گردنبند و انگشتر برای رفع بلا و عاملی برای شجاعت در جنگ می‌ساختند.

در افسانه سرایی رومانیایی ها، شهاب باران را عبور اژدهایان از آسمان می‌انگاشتند و در زمان عبور این شهاب سنگ‌ها تمام شمع‌ها و روشنایی‌های خود را خاموش می‌کردند تا مبادا یکی از اژدهایان آن‌ها را ببیند و به آن‌ها حمله کند. مردم همچنین بر این باور بودند که اژدهایان تنها یک بار در سال از آسمان عبور می‌کنند.

اما اینها همان بارش شهابی بودند و هستند که با گسترش و توسعه علم نجوم، کشف منبع آنها، بیشتر مورد تحقیق و بررسی قرار گرفتند.

در واقع بارش شهابی، پدیده آسمانی است که در هنگام عبور زمین و پیمودن مسیر مداری خود از وارد توده بقایای عبور دنباله‌دار‌ها یا سیارک‌ها می‌شود و در این مواجهه تعداد زیادی شهاب‌واره در جو زمین می‌سوزند و ما آن‌ها را به صورت بارش شهابی در آسمان شب مشاهده می‌کنیم.

دنباله‌دارها، اجرامی از جنس یخ و سنگ و گرد و غبار هستند که از مکان‌های دوری در منظومه شمسی نشأت می‌گیرند و با نزدیک شدن به خورشید شروع به تبخیر می‌کنند و توده‌ای از ذرات را در مسیرشان بر جای می‌گذارند. این توده‌ها اغلب ذرات ریزی به اندازه سر سنجاق هستند که به آن‌ها «شهاب‌واره» می‌گویند.

این برخورد‌ها موجب می‌شود که در طول سال شاهد بارش‌های شهابی باشیم. نام بارش‌های شهابی سالیانه نیز بر اساس صورت فلکی آن‌ها تعیین می‌شود.

برخی بارش‌های شهابی مشهور به این شرح است:

 

چین در اعماق ماه به دنبال چه می‌گردد؟!

مکان نیوز - به نقل از خبر آنلاین ، از سال ۲۰۱۸ که فضاپیمای Chang'e-۴ در ماه فرود آمد، شروع به نمونه‌برداری از مواد معدنی گوشته ماه کرد و حال امروز سرنشینان این فضاپیما توانستند که لایه‌هایی از ماه را که تا عمق ۳۰۰ متری این سیاره را تشکیل می‌دهد، با جزئیات بیشتر بررسی کنند.

 Chang'e-۴ اولین فضاپیمایی بود که در سمت پنهان ماه فرود آمد؛ بررسی داده‌هایی که این فضاپیما در این سال‌ها جمع آوری کرده‌است در مجله تحقیقات ژئوفیزیکی منتشر شد، که میلیاردها سال از تاریخ ماه را که قبلاً پنهان بود، آشکار کرد.

دانشمندان به صدای ماه گوش می‌دهند

مریخ نورد Yutu-۲ که بر روی Chang'e-۴ سفر کرد، مجهز به فناوری به نام رادار نافذ ماه (LPR) است؛ جیان کینگ فنگ، محقق ارشد این مطالعه، محقق اختر زمین شناسی در موسسه علوم سیاره‌ای در توسان، آریزونا، گفت:« این دستگاه کاوشگر را قادر می‌سازد تا سیگنال‌های رادیویی را به عمق سطح ماه ارسال کند.»

فنگ به لایو ساینس گفت:« سپس، به پژواک‌هایی که در حال بازگشت هستند، گوش می‌دهد. دانشمندان می‌توانند از آن «پژواک‌ها» یا امواج رادیویی که از ساختارهای زیرزمینی منعکس می‌شوند، برای ایجاد نقشه‌ای از سطح زیرین ماه استفاده کنند. در سال ۲۰۲۰، دانشمندان از Yutu-۲ برای نقشه‌برداری از ۱۳۰ فوت (۴۰ متر) بالای سطح ماه استفاده کردند، اما تا به امروز این نقشه‌برداری به سطح چند صد متری نرسیده بود.

داده‌هایی که از نقشه‌برداری در ۴۰ متر بالاتر از سطح ماه جمع‌آوری شده بود حاکی از آن بود که این لایه‌های متعدد از غبار، خاک و سنگ‌های شکسته تشکیل شده‌است. در درون این لایه دهانه‌ای پنهان بود که در نتیجه برخورد جسم بزرگی به ماه، شکل گرفته‌است. در پایین تر، دانشمندان پنج لایه مجزا از گدازه ماه را کشف کردند که میلیاردها سال پیش در سراسر مناظر نفوذ کرده بود.

نگاه ماه‌نورد چین به عمق ۳۰۰ متری نیمه تاریک ماه

مکان نیوز - ماه‌نورد چین از ۱۰۰۰ فوت(۳۰۵ متر) از ساختارهای پنهان در اعماق نیمه تاریک ماه نقشه‌برداری می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، دانشمندان توانستند برای اولین بار ۱۰۰۰ فوت از سطح ماه را ترسیم کنند. نتایج آنها میلیاردها سال تاریخ قمری را که پیش از این پنهان مانده بود نشان می‌دهد.

کاوشگر چانگ‌ای-۴ چین از زمانی که برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ روی ماه فرود آمد در حال ثبت تصاویر پانورامای خیره کننده‌ای از دهانه‌های برخوردی ماه بوده و به نمونه‌برداری از مواد معدنی از گوشته‌ی ماه پرداخته است.

 اکنون، این فضاپیما دانشمندان را قادر می‌سازد تا لایه لایه ساختارهایی را که ۱۰۰۰ فوت(۳۰۰ متر) از لایه‌ی بالایی سطح ماه را تشکیل می‌دهند، با جزئیات بیشتر از قبل ترسیم کنند.

نتایج آنها، که در روز هفتم اوت در مجله «Geophysical Research: Planets» منتشر شد، میلیاردها سال تاریخ ماه را که پیش از این پنهان بود، آشکار می‌کند.

ماه‌نوردی که بر روی چانگ‌ای-۴ به نام یوتو-۲(Yutu-۲) به فضا سفر کرد، مجهز به فناوری به نام رادار نافذ ماه(LPR) است. جیان‌کینگ فنگ(Jianqing Feng)، محقق ارشد این مطالعه، محقق زمین‌شناسی نجومی در موسسه علوم سیاره‌ای در توسان، آریزونا، می‌گوید: این ابزار کاوشگر را قادر می‌سازد تا سیگنال‌های رادیویی را به اعماق سطح ماه ارسال کند. سپس، به پژواک‌هایی که در حال بازگشت هستند گوش می‌دهد. دانشمندان می‌توانند از آن «پژواک‌ها» یا امواج رادیویی که از ساختارهای زیرزمینی منعکس می‌شوند، برای ایجاد نقشه‌ای از سطح زیرین ماه استفاده کنند.

 در سال ۲۰۲۰، دانشمندان از این ابزار برای نقشه‌برداری از ۱۳۰ فوت(۴۰ متر) بالایی سطح ماه استفاده کردند اما تا به حال عمیق‌تر از این پیش نرفته بودند.

فنگ می‌گوید که این داده‌های جدید نشان می‌دهد که ۱۳۰ فوت بالای سطح ماه از لایه‌های متعدد غبار، خاک و سنگ‌های شکسته تشکیل شده است. در درون این مواد دهانه‌ای پنهان بود که وقتی جسم بزرگی به ماه برخورد کرده، شکل گرفته است.

ماموریت جدید ناسا برای مطالعه کیهان

مکان نیوز - ناسا با انجام ماموریت "تلسکوپ نقشه‌برداری میدان باز فروسرخ" قصد مطالعه بیشتر کیهان را دارد.

به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌اکسپلوریست، "تلسکوپ نقشه‌برداری میدان باز فروسرخ"(WFIRST) طرح مفهومی یک ماموریت است که در پاسخ به سوالات اساسی در زمینه کشف سیارات‌ فراخورشیدی و تحقیقات انرژی تاریک مطرح شده است.

ناسا خواستار استفاده از "تلسکوپ نقشه‌برداری میدان باز فروسرخ" برای انجام یک مجموعه تحقیقاتی گسترده شده است.

در این برنامه‌های تحقیقاتی جدید، پدیده‌های تازه کشف شده از انرژی تاریک، اندازه‌گیری تاریخ شتاب کیهانی و سرشماری سیاره‌های فراخورشیدی مورد مطالعه ناسا قرار می‌گیرند.

اخیرا این پروژه نقطه عطفی برای برنامه‌های فنی و پیچیده ناسا است و چراغ سبزی برای آغاز توسعه و آزمایش سخت‌افزارها به شمار می‌آید.

قرار است "تلسکوپ نقشه‌برداری میدان باز فروسرخ" نواحی ۱۰۰ برابر بزرگتر از تلسکوپ هابل ناسا را مشاهده و رصد کند.

از این‌ رو این تلسکوپ قادر خواهد بود سیگنال‌های مادون قرمز ضعیف از سراسر کیهان را کشف کند.

گفتنی است این تلسکوپ شامل میراث به‌ جا مانده از تلسکوپ‌های دیگر هم هست.

طراحی این تلسکوپ در مرحله پیشرفته‌ای قرار دارد و تیم تحقیقاتی پروژه قصد دارد طراحی نهایی تلسکوپ نقشه‌برداری میدان باز فروسرخ را با ساخت واحدهای آزمایشی مهندسی و مدل‌سازی، نهایی کند تا از عملکرد دقیق پروژه در فضا، اطمینان حاصل شود.

کشف قمری جدید برای زمین!

مکان نیوز - اخترشناسان پروژه نقشه برداری Sky Catalina در ناسا موفق به ردیابی سیارک کوچکی شدند که به دام گرانش مدار زمین افتاده و در حال گردش به دور زمین است.

خترشناسان اخیرا متوجه سیارکی کوچک شده اند که به دور زمین در حال گردش است. بر این اساس به نظر می‌رسد که سیاره زمین صاحب قمری کوچک شده که حدود سه سال است که در گردش به دور آن است.
دو ستاره شناس به نام‌های شناسان «کاسپر ویرزچوس» و «تئودور پروین» در تاریخ ۱۵ فوریه، شروع به ردیابی سیارکی می‌کنند که در مدار زمین گرفتار شده است. در طی این مشاهدات این دو اخترشناس متوجه می‌شوند که این سیارک به مدت تقریبی ۲ تا ۳ سال در مدار سیاره زمین در حال گردش است. این جسم، که گمان می‌رود تقریبا به اندازه یک خودرو باشد به احتمال زیاد سیارکی است که توسط گرانش زمین اسیر شده باشد.

به گزارش یورونیوز، کاسپر ویرزچوس از اعضای پروژه نقشه برداری Sky Catalina، که توسط بودجه ناسا حمایت می‌شود، با اعلام این خبر در توییتر خود نوشت: «خبر بزرگ! زمین یک شیء جدید را به دام انداخت. احتمالا یک قمر کوچک به نام CD۳، ۲۰۲۰ که احتمالا یک سیارک کربنی باشد و به همین دلیل بسیار سیاه است.» این اخترشناس گفت: «این وقایع واقعاً نادر است. این شاید دومین یا سومین سیارک از یک میلیون سیارک شناخته شده باشد که وارد مدار زمین شده است».

کاسپر ویرزچوس افزود، این احتمال وجود دارد که این «مینی ماه» یک جسم ساخته دست بشر باشد، اما همه نشانه‌ها به این واقعیت اشاره دارد که این یک شیء طبیعی است. «پاتریک یانگ»، استادیار اخترفیزیک در دانشگاه ایالتی آریزونا گفت: «زمین احتمالاً همیشه چنین اشیای کوچکی را در مدار خود به دام انداخته و رها می‌کند. این واقعیت که ما می‌توانیم چنین چیز‌های کوچکی را ببینیم، بسیار چشمگیر است.»

کاسپر ویرزچوس بر این باور است که این سیارک کوچک احتمالا مدت زمان زیادی به دور زمین نخواهد چرخید. وی در این خصوص گفت: «به نظر می‌رسد این ماه کوچک که اندازه آن بین ۱۹۰ تا ۳۵۰ سانتی متر است، در آینده از مسیر خود خارج شده و مجددا به فضا پرتاب شود.

نقشه‌برداری از ابرهای مرموز کهکشان راه شیری

فضا مملو از اسرار عجیب و غریب است که مرموز بودن آنها به واسطه بعد فاصله و ناتوانی بشر در نزدیک‌شدن به آنها تشدید شده‌است.

براساس گزارش ساینس الرت، یکی از این معماهای مرموز ابرهای غول‌پیکر، سریع و پرشتاب گازی هستند که در هاله درخشان کهکشان راه شیری دیده می‌شوند.

اما به زودی و با کمک جدید‌ترین نقشه‌ای که از جزئیات این ابرها ایجاد شده‌است،‌می‌توان اطلاعات بیشتری درباره این معماهای سرگردان به دست آورد. این نقشه که با کمک داده‌های رادیو‌تلسکوپی ایجاد شده‌است، رشته‌ها،‌توده‌ها و شاخه‌هایی را درون این ابرها نشان می‌دهد که تابه‌امروز دیده نشده‌بودند. به گفته محققان دانشگاه مرکز بین‌المللی پژوهش‌های رادیوتلسکوپی دانشگاه استرالیای غربی این جزئیات می‌تواند اطلاعات جدیدی درباره منشا این ابرها و وضعیت فیزیکی آنها در اختیار دانشمندان قرار دهد.

اگرچه این ابرها مدتها است که شناخته شده‌اند، اما همواره برای دانشمندان معمایی بزرگ بوده‌اند. این توده‌های گازی بسیار عظیمند، ابعادی چند میلیون برابر خورشید دارند و قطری برابر 80 هزار سال نوری دارند. این ابرها به دور هاله کهکشانی، در خارج از صفحه کهکشان راه شیری رانده شده‌اند،‌اگرچه این رانش نسبی است. این ابرها با سرعت خارق‌العاده‌ای،‌ 70 تا 90 کیلومتر بر ثانیه به صورت مجزا حرکت می‌کنند و حرکت آنها از حرکت چرخشی کهکشان قابل تشخیص است.

منشا این ابرها مشخص نیست و همین آنها را به معما تبدیل کرده‌است. فرضیه‌هایی وجود دارند که منشا آنها را موادی می‌داند که از خارج به درون کهکشان ریخته شده‌اند، یا موادی که از درون کهکشان به بیرون فرار کرده‌اند، یا موادی که از بقایای فرایند تولد کهکشان به جا مانده‌اند. دانشمندان احتمال می‌دهند یکی از این ابرها ناشی از تعامل میان ابر ماژلانی بزرگ و کوچک باشد.

مابقی ابرها اما بسیار مبهم بوده و ساختار متفاوت آنها به صورت مجزا به منشاء متفاوتی اشاره دارند. در برخی از آنها میزان فلز کمتر از میزان موجود در کهکشان راه‌شیری است و برخی دیگر سرشار از فلزات هستند.

برای ایجاد این نقشه محققان با استفاده از رصد‌خانه پارکز و رادیوتلسکوپ 100 متری افلزبرگ در آلمان ابرها را با حذف گازهایی که با سرعتی برابر ابرها در کهکشان در حرکتند، از مابقی پس‌زمینه کهکشانی جدا کردند. به گفته محققان آنچه از این فرایند به جا ماند،‌ابرهای مرموز پرسرعت،‌13 درصد از آسمان را تشکیل داده‌اند.

آمریکا یک «ستاره مصنوعی» به فضا می‌فرستد!

ایسنا: محققان آمریکایی در یک پروژه قصد دارند یک سازه فضایی از جنس الماس مصنوعی را به مدار زمین بفرستند که همانند یک ستاره از زمین قابل رویت خواهد بود.

 

 به نقل از دیلی‌میل، این سازه که از جنس الماس مصنوعی ساخته خواهد شد در یک ماهواره مکعبی قرار گرفته و با استفاده از موشک "فالکون 9"(Falcon 9) متعلق به شرکت اسپیس‌ایکس"(SpaceX) در اوایل سال 2018 به فضا پرتاب شود.

 

الماس مصنوعی یا الماس کشت شده الماسی است که طی فرایند مصنوعی برخلاف الماس‌های طبیعی که ضمن فعل و انفعالات زمین‌شناسی ساخته می‌شود، بوجود می‌آید.

 

 

پس از آنکه این محموله به مدار پایینی زمین در ارتفاع 575 کیلومتری برسد همانند یک بالن بسط و گسترش می‌باید و طول آن به حدود 33 متر خواهد رسید.

 

این ستاره مصنوعی به آرامی حرکت خواهد کرد و روشنایی آن در حد صورت فلکی دب اکبر خواهد بود.

 

در این پروژه چندین مرکز علمی و هنری مختلف نظیر موزه هنر نوادای آمریکا فعالیت و همکاری دارند.